Myślałam, żeby najpierw opisać stan, w jaki wpadłam po zobaczeniu tej pracy, jakoś opisać bezdech powodujący niemoc napisania czegokolwiek sensownego, później płynnie przechodząc do właściwego komentarza. Ale wszystko, co chciałam napisać wydało mi się marne, niesatysfakcjonujące i w pewien sposób nie na miejscu... bo to jest takie malarskie, takie DOBRE, że ja w ogóle zakładam kaptur, kocyk na plery i kuźwa co ja w ogóle piszę, jak mnie się wydaje, że ja powinnam to mieć w "dziełach zebranych" Cezanne'a za kompozycję, u Picassa za rzeźbiarskie "ociosanie" postaci i jeszcze u kilku innych, o których z wrażenia zapomniałam. Siriusli. Napisałam, co czułam, wyszło, jak wyszło.

t a k wiele łez
podpisuję się pod powyższym